Pagina's

dinsdag 13 juni 2017

Hoe doet zij het ?

Vandaag een blik in het leven van mama Sofie, een BAM met een bijna 2 jaar oude tweeling.

Sofie De Roo, een 36jaar jonge (bewust !) alleenstaande mama. Woont samen met haar jongens "Finn & Sepp" op het platteland, waar ze uren samen ravotten in de tuin.
Van beroep is Sofie een kleuterleidster.

Toen ik haar vroeg hoe en wanneer ze wist dat ze een tweeling verwachtte, merkte ik al meteen dat dit een sterke mama is. Sofie heeft namelijk 7x inseminaties gekregen voor dat ze zwanger was.

"Eind november 2014, na de zevende inseminatie,voelde het na enkele dagen helemaal anders dan de vorige zes keer. De zwangerschapstest was overduidelijk, de streepjes waren [onmiddelijk] zichtbaar.
Bij de eerste echo zag de gyneacoloog duidelijk een vruchtje en misschien zelfs een tweede. Eind december was het duidelijk, 2foetussen, 2hartjes, 2kindjes, -Mijn wereld ondersteboven-"

Maar hoe reageer je dan, want 1 baby is euforie, maar 2 ?

"Op dat moment kon niets me schelen, de drukte in de stad, de regen die als bakken uit de lucht viel, het boeide me allemaal niets. Ik was dolblij natuurlijk maar ook bang, want 'hoe moet ik dit doen, alleen ?' Gelukkig was mijn mama er om me op te vangen, terwijl ik nog een beetje verweest aan tafel zat, was zij dolblij en verzekerde ze mij dat ze zou helpen zoveel ze kon. Ik stond er niet alleen voor ,gelukkig ! Mijn naaste collega heeft me voor,tijdens en na de zwangerschap enorm gesteund, ook haar ben ik enorm dankbaar !"

En je verdere omgeving ? Was iedereen even enthousiast ?

"Over het algemeen wel, degene die er niet enthousiast over waren, waren dat ook al niet toen ik besloot om een bewust alleenstaande mama te worden. Je leert met deze roddels wel omgaan, ondanks dat ze je soms ongeloofelijk hard kunnen raken."

Als mama to be heb je vaak al jaren namen in je hoofd, maar dan plots moet je 2 namen zoeken die het liefst van alles, ook nog een beetje bij elkaar passen. Ik vroeg haar hoe zij dit heeft aangepakt.

"Ik vond het super moeilijk ! Natuurlijk had ik ook al namen in mijn hoofd, maar zeker geen twee. Toen ik uiteindelijk namen in mijn hoofd had ben ik toch blijven twijfelen. Toen ik 7maanden ver was heb ik toch besloten om voor andere namen te gaan ! Finn zat al in mijn lijstje, en door naar het wielrennen te kijken kwam de naam Sepp naar voren. [Bedankt Sep Van Marcke ! ;-) ] En zo werden mijn jongens dus 'Finn & Sepp' "

1 item van het to do lijstje geschrapt dus, maar hoe pak je alles praktisch aan als bam ?

"Ik had in het begin geen flauw idee wat ik allemaal nodig had, na veel rondgekeken te hebben besef je al gauw dat dit een hele lijst is ! Gelukkig heb ik een zus waar ik veel van mocht lenen. In de wieg en het bedje heb ik zelf nog als baby ingelegen, dit wou ik absoluut gebruiken ! Ik vond de voorbereidingstijd zalig [doopsuiker en geboortekaartjes maken, meter en peter vragen, kraamhulp regelen] Natuurlijk is dit allemaal maar in het mate van het mogelijke, want met ernstige bekkeninstabiliteit is dit geen lachertje !"

En dan is het zover, je baby's willen eruit ! Hoe is dit alles verlopen ?

"Toen ik 35w zwanger was hebben mijn ouders mij naar het ziekenhuis gebracht, niet om te bevallen maar de pijn in mijn heup was door de bekkeninstabiliteit niet meer uit te houden ! Daar aangekomen bleek ik toch lichte weeën en 2cm opening te hebben. Ik moest blijven. De ochtend erop zaten we op 2,5cm, ik mocht van de gyneacoloog naar huis maar enkel op voorwaarde dat ik niets meer deed.
Ik hoor het hem nog zeggen : 'Sofie, ik zou het liefste hebben dat de kindjes nog 10dagen blijven zitten,jij bent nu verpakkingsmateriaal en hoe langer ze blijven zitten, hoe beter.'
De dag erop moest ik terug op controle, nog steeds maar 3cm. Ik zou 3dagen later worden opgenomen door de hevige pijn van de bekkeninstabiliteit.
10juli, 7u 's morgens. Ik mocht naar de verloskamer. We zaten nu op 5cm. Toen ik op 8cm zat heb ik [verplicht] epidurale gehad, uit voorzorg moest dit nog een keizersnede worden.
Op 36weken zwangerschap werd (op natuurlijke wijze !) om 14u23 Finn geboren, 8 minuten later was het de beurt aan Sepp.
Ik was mama, ons avontuur kon beginnen !"

Zover ben je dan, je bent mama. Niet van 1 maar 2 kleine bengels. Hoe hebben zij jouw leven omgegooid ?

"Emotioneel is dit een gigantische verandering, het moedergevoel is het beste wat ik ooit heb gehad. Toen ze 11weken oud waren ben ik terug fulltime beginnen werken, pittig wel want ik gaf ook nog borstvoeding, maar we hebben volgehouden en ze hebben borstvoeding gekregen tot 1,5jaar !
De hobby's beginnen nu pas terug te komen, ik ga [samen met hun] lekker zwemmen, want wat vinden ze dat heerlijk ! Ook komt er al eens een babysit of mogen ze gaan logeren zodat ik met vriendinnen kan afspreken en kan genieten van mijn me-time !"

Is er iets waarvan je zegt, dit mis ik ?

"Op sommige momenten, zoals de eerste stapjes of wanneer ze voor het eerst mama zeggen [ookal moet ik daar nog op wachten] , dan mis ik een partner. Begrijp me niet verkeerd, ik heb zelf beslist voor het bam zijn en dat bevalt me goed, maar het is toch anders om zo een mijlpalen te delen met een partner dan met je ouders of vriendinnen zoals ik nu doe.
Verder heb ik geen gemis, alleen een zeer groot rijkdom erbij ! "

Als afsluiter Sofie, vertel me het schattigste,gênanste en meest hilarische wat de jongens je al hebben kunnen geven

"Het schattigste is zoiezo de momenten dat ik thuiskom, wanneer er 2 kleine monstertjes op mij afgehold komen en ze onverstaanbaar hun hele dag vertellen.
Het gênanste ? de welgekende driftbuien in de winkel, waar ze zich samen al schreeuwend op de grond gooien als ze hun zin niet krijgen !
En hun samenwerkende vennootschap is het allergrappigste : Sepp staat op wacht aan de badkamerdeur, terwijl Finn de volledige wc-rol afrolt ! Wanneer ik kom aangewandeld, zal hij rap zijn broer roepen zodat deze naar de deur komt alsof er niets gebeurt is. "



Wil jij ook een keertje in de kijker staan, heb je een speciaal verhaal ? Twijfel niet en mail me !





Sofie



So



Geen opmerkingen:

Een reactie posten